لوله های آزمایشگاهی
نمایش یک نتیجه
لولههای آزمایشگاهی (Test Tubes) یکی از اصلیترین تجهیزات در هر آزمایشگاه هستند. این ابزار برای نگهداری، ترکیب، حرارتدهی و انجام واکنشهای شیمیایی و زیستی در حجم کم مورد استفاده
قرار میگیرند. انتخاب نوع مناسب لوله آزمایشگاهی، بسته به کاربرد، جنس و طراحی، نقش مهمی در دقت و ایمنی آزمایش دارد. در این مقاله با دستهبندیهای مختلف لولههای آزمایشگاهی و
ویژگیهای آنها آشنا میشویم.
ویژگیها: مقاوم به حرارت، مناسب برای واکنشهای شیمیایی
نوع شیشه: بوروسیلیکات یا سودا-آهکی
کاربردها: حرارتدهی مستقیم، واکنشهای شیمیایی، تستهای میکروبی
نکته: قابل استریلسازی و استفاده مجدد
ویژگیها: سبک، غیرقابل شکستن، مناسب برای حملونقل
جنس: پلیپروپیلن (PP)، پلیاستایرن (PS)
کاربردها: آزمایشهای بیولوژیکی، نگهداری نمونهها، آموزش
نکته: اغلب یکبار مصرف هستند
برای انجام آزمایشهای ساده، ترکیب مواد، نگهداری موقتی
دارای ته مخروطی یا گرد، مقاوم در برابر نیروی گریز از مرکز
ظرفیت رایج: 5، 10، 15، 50 میلیلیتر
دارای درپوش و مدرج
مورد استفاده در پزشکی برای نمونهبرداری خون
ویژگیها: خلا داخلی، درپوش رنگی با افزودنی مخصوص
مثال: لوله با درپوش بنفش (EDTA)، آبی (سیترات)، زرد (سرم)
برای کشت باکتری، قارچ یا سلول
جنس: شیشهای یا پلاستیکی
قابل اتوکلاو و استریلسازی
کاربرد: واکنشهای حرارتی یکنواخت، سانتریفیوژ
کاربرد: قرارگیری راحت روی سطوح صاف، ذخیرهسازی آسان
کاربرد: جداسازی مواد در سانتریفیوژ
کاربرد: اندازهگیری تقریبی حجم مایعات
نوع درپوش: پیچی یا فشاری
کاربرد: جلوگیری از آلودگی، مناسب حمل نمونه
برای نگهداری ایمن لولهها روی میز یا در حین آزمایش
برای نگهداشتن لوله هنگام حرارتدهی
برای تمیزکاری داخلی لولههای شیشهای
جلوگیری از آلودگی یا تبخیر نمونه
نوع کاربرد: شیمیایی، زیستی یا پزشکی؟
نیاز به استریل بودن: بخصوص در آزمایشهای کشت یا تشخیص پزشکی
نیاز به حرارتدهی یا سانتریفیوژ: لوله باید از نظر مقاومت فیزیکی مناسب باشد
حجم و طراحی: بسته به حجم نمونه و نحوه نگهداری انتخاب شود